iSimangoliso Wetland Park, 4 augustus 2016
Door: Irma
Blijf op de hoogte en volg Irma
04 Augustus 2016 | Zuid-Afrika, Saint Lucia Estuary
Nadat we de ingevulde papieren hebben overhandigd aan de vrouw bij de controlepost en het entreegeld hebben betaald, opent zij de slagboom. Rijden maar. Enkele minuten later worden we al getrakteerd op zebra's en impala's die rechts van ons lopen te grazen. Even verderop staat nog een groepje zebra's. Met onze mobiele telefoons in de aanslag, staan we allemaal langs de kant van de weg om de mooiste plaatjes te maken. Een uitdaging met het tegenlicht van de zon.
Door het park is een geasfalteerde weg naar Cape Vidal aangelegd. Over 25 km zijn er verschillende uitzichtpunten, waar je een stop met de auto kunt maken en mag genieten van de prachtige omgeving. Daarnaast zijn er een aantal "loops" (rondje over onverharde weg, waarbij je later weer terugkomt op de verharde hoofdweg).
Op zoek naar wild slaan we een onverharde weg in en dat wordt weldra beloond met een tweetal neushoorns die elk met een kleintje in het veld liggen. Zo goed had ik ze in 2001, toen ik voor het eerst in Zuid-Afrika was met het bedrijf, niet gezien. Extra speciaal met die kleintjes erbij. Een van de twee is in het hoge gras gaan liggen. Je ziet af en toe het staartje heen en weer gaan tussen de grassprieten.
Er liggen her en der "grote boodschappen" op de weg. In ieder geval is dat een teken dat er hier leven in de brouwerij is. Als we de hoofdweg weer hebben opgepikt komt het St. Lucia meer in zicht. Voordat we bij het viewpoint zijn zien we een kudde gnoe's, of op zijn Zuid-Afrikaans gezegd "Wildebeest", in het landschap, die we met de verrekijker dichterbij kunnen halen. De flamingo's die wij hadden gehoopt te zien bij het meer, waren helaas nergens te bekennen. Waarschijnlijk stond er teveel wind, waardoor deze mooi zachtroze gekleurde vogels elders zijn neergestreken. Iets donkers in het water duidt vermoedelijk op een nijlpaard. Of was het toch een rots of tak?
Als we weer verder rijden, kunnen we de buffel op het lijstje van de Big Five afstrepen. De hoorns die zij op hun hoofd hebben, doen denken aan een ouderwets kapsel met een scheiding in het midden en het staat hen heel elegant. De dieren die onder de Big Five worden geschaard zijn: leeuw, olifant, neushoorn, buffel en luipaard. We hebben er dus al twee van de vijf gezien.
Op het moment dat we naar rechts willen afslaan, ziet Koning Jeroen, zoals hij zichzelf tijdens deze rit vandaag noemt, links in de bossage een dier met gekrulde horens. Het beest doet zich tegoed aan de groene bladeren van de hem omgevende struiken. We ontdekken nog een snuit in het struikgewas. Het zijn er zelfs twee. De eerste is duidelijk te zien en staat op circa 15-20 meter van ons vandaan. Bij nadere bestudering blijkt het een Kudu te zijn, te herkennen aan zijn lange gekrulde horens en zijn lichtbruine vacht met verticale witte strepen. In verhouding tot de vele soorten bokken die er zijn, is de Kudu groot.
Niet ver van de afslag parkeren we de auto bij een picknickplaats, waar een pad leidt naar uitzicht op het meer van St. Lucia als je naar links kijkt en de Indische Oceaan als je naar rechts kijkt. We zien waterfonteinen de lucht in spuiten. Een teken dat er walvissen aanwezig zijn. Als Rob door de verrekijker tuurt, zegt hij veel exemplaren te zien. Ik kan er echter geen ontdekken. Het is moeilijk om de verrekijker stil te houden en je kijkt over een behoorlijke afstand naar het water. De vraag blijft, zie ik nu een walvis of is het toch een schuimkop?
Het is een aapje in een boom, dat de aandacht trekt op het laatste stuk naar Cape Vidal. We merken dat dit aapje net zo naar ons kijkt, als wij naar hem en dat roept uiteraard de vraag op: "Wie bekijkt nu eigenlijk wie?". Nog een stukje verder loopt er een kleine ree onverstoorbaar over de parkeerplaats van een koffieshop. Tenslotte arriveren we op Cape Vidal. We betreden het mooie zandstrand en begroeten de Indische Oceaan met haar betoverende azuurblauwe kleur. Met de wind die door onze haren strijkt, het zicht tot aan de horizon en bijna geen sterveling op het strand is het gevoel van vrijheid hier kompleet.
Aan de picknicktafel nuttigen we de meegebrachte etenswaren, terwijl op de achtergrond een klein grijs/crèmekleurig aapje met een zwarte snoet, zittend op een zandheuveltje, zichzelf onderzoekt op vlooien. In de bomen achter hem springen zijn soortgenoten van tak tot tak of begeven zich op vaste grond.
Op de terugweg naar de Banghazi Gate, staat er op de kaart nog een extra rondje (loop) aangegeven, dat inderdaad op de hoofdweg met een pijl naar rechts wordt gemarkeerd. De weg buigt vervolgens naar links en we rijden langs een bord verboden in te rijden, dat aan de linkerkant van de weg is geplaatst tussen de bomen. Jasper merkt het op en ook Marianne had het bord gezien, echter onze chauffeurs rijden door. Het is met recht een tweesporenpad, waarbij beide auto's langs struiken en boompjes schuren. Je hoort de prikstruiken krassen tegen de zijkanten. Oeps, dat klinkt niet goed en het voelt ook niet goed.
Na een kleine 300 meter besluit Rob te keren op een plek waar dat net kan. Alex die is doorgereden totdat het spoor doodliep, volgt even later. Jasper wijst ons op het bord, dat wij niet gezien hebben. Ik geloof dat Rob blij is dat we uit deze bush zijn en hij is niet de enige.
Bij terugkomst bij de gate melden wij ons af bij de controlepost en bezoeken het naastgelegen krokodillencentrum. De krokodillen liggen doodstil, zoals zij dat als geen ander kunnen. Het is dat er af een toe een oog knippert of een bek opengaat, want anders zou je denken dat ze niet echt zijn. In een aparte afdeling worden er kleintjes gehouden, die zich al net zo stil kunnen houden als de volwassen exemplaren. Deze jongen worden nog warm gehouden onder een rode lamp. Ook bij deze diertjes zit weinig tot geen beweging. Wonderbaarlijk dat ze zo lang roerloos kunnen blijven liggen. Maar voor de toeschouwer is dit minder spannend allemaal. Je kunt wel makkelijk foto's maken. Dat is dan weer een voordeel. Het grappige aan dit parkje is het verkeersbord, waarop een mannetje in een rolstoel staat afgebeeld dat naar beneden suist richting een krokodil.
's Avonds gaan we met de auto naar een restaurant, om daarna op nachtelijke Hippo excursie te gaan. De bediening en het eten in de Ocean Sissler stelt niet veel voor. De serveerster is een beetje verstrooid en het duurt lang voordat we de door ons bestelde gerechten krijgen voorgeschoteld. Rob laat vervolgens zijn pasta met zeevruchten en kaas staan. De kaas overheerst in hevige mate en de vis is ver te zoeken. Als hem wordt aangeboden een ander gerecht te bestellen, geeft hij een dessert door, de dame blanche.
Nadat de blanke deerne is weggewerkt gaan we de straten van St. Lucia verkennen en stuiten we in de eerste de beste straat die wij ingaan op 2 mollige tantes, die lopen te grazen in het gras onder de bomen. Ik verbaas mij erover hoe dichtbij ze benaderd worden door de auto's. Wij zijn niet de enigen op nijlpaardenjacht. Ik heb de indruk dat ze er al gewend zijn, dat ze zoveel bekijks hebben, want ze eten rustig door zonder op of om te kijken. Wij vinden het opwindender dan zij.
-
07 Augustus 2016 - 00:25
Angelique:
Deze mail is speciaal voor Jasper!
Ik zit hier maar mijn gedachten zitten in Zuid Afrika.
Van een filmpje is het niet gekomen. Mijn inspiratie voor jou vond ik op de site manmadediy.com
Ik heb een bijzondere poem gevonden die volgens deze site elke man moet weten en waaraan -hoe toepasselijk- Nelson Mandela veel steun heeft gehad.
Ik heb hem via WhatsApp naar je gestuurd.
Ik hoop dat je een mooie dag hebt gehad. Ik drink een Belgisch Liefmansje op je gezondheid en geluk.
X Angelique -
07 Augustus 2016 - 08:35
AnnemieSoons:
Hallo Irma
Leuk verhaal, maar nog steeds geen olifant tegengekomen hè !!!!!
Och ja in een natuurpark kom je natuurlijk vanalles tegen en alweer nijlpaarden volgen zij jullie misschien wie weet !!!
Geniet er maar van want de tijd gaat snel hè
Dinsdag ga ik naar jullie moeder voor n paar dagen datvbreekt de tijd dat jullie weg zijn
Hoop dat jullie de resterende tijd ook nog zo genieten van al t moois in deze wereld
Gr. Annemie ik geniet met jullie mee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley