Jarige Jasper en naar Nelspruit, 6 augustus 2016

Even voor twaalven blazen we de ballonnen op en staan we met zijn zessen voor de kamer van Jasper en Jeroen. Dan is het moment suprême aangebroken en gaan we met zijn allen de nog donkere kamer binnen uit volle borst een lang zal hij leven zingend. De sfeervolle verlichting gaat aan en iedereen heeft zich rond het bed van Jasper geschaard, waarbij Jochem op de maat van ons gezang een ballon op Jasper zijn hoofd tikt. Het duurt even voordat Jasper bij zijn positieven is en doorheeft wat er eigenlijk gaande is. Daar staan we dan als een grote familie met zijn allen om hem heen, zingend en wel, met taart en al. Dat is de eerste verrassing. Alex, Marianne, Mathijs en Jochem hebben biertjes meegenomen en een Zuid-Afrikaans kaartspel voor Jasper gekocht.
De taart wordt verdeeld en dan ontvangt Jasper het "kortrijm" dat de titel "Een kwart eeuw Jasper" heeft meegekregen en door Jeroen, Rob en ik is gemaakt ter gelegenheid van deze speciale leeftijd van 25 jaar. Hij mag het zelf voorlezen voor het hele gezelschap. Vanmiddag heb ik op het marktje een houten servetring met een leeuw erop weten te scoren en daar paste het opgerolde papier prima in.
Na dit verrassende intermezzo gaan we lekker slapen.

Mvubu Falls is eigendom van een Belgische dame, die het hotel met haar broer runt.
Zij zijn opgegroeid in Afrika, maar met hun ouders terug naar België gegaan. De eigenaresse vertelt dat zij altijd tegen haar moeder heeft gezegd dat zij naar Afrika terug zou keren. Op een gegeven moment heeft zij haar kappersvak verkocht en heeft zij een aantal Afrikaanse landen bezocht. Toen zij in Swaziland kwam was zij verkocht en vroeg haar broer een kijkje te komen nemen. Weldra hadden zij de knoop doorgehakt en het huidige stuk grond aangeschaft. Het duurde nog twee jaar voordat haar broer zich bij zijn zus voegde, omdat hij zijn boerderij met dieren nog moest zien te verkopen. In de tussentijd heeft deze "lady of the house" het hotel laten bouwen en de tuin aangelegd.

Na een voedzaam ontbijt met eiergerechten in allerlei soorten en maten gaan alle koffers in de auto voor vertrek naar onze volgende bestemming in Nelspruit.
Voordat we echter richting Mbabane gaan, rijden we een kilometer verder door naar Ngwenya voor een bezoek aan de glasfabriek/glasblazerij en ambachtswerk. Deze tip hebben we van de eigenaresse gekregen. Ngwenya staat bekend om haar glaswerk en het is prachtig. We hebben geen spijt van dit extraatje en de Belgische heeft ons ook nog een route naar Barberton aanbevolen via Piggs Peak en de Bulembu. Het stuk naar Bulembu is wel een slechte weg over circa 20 km. Het landschap is afwisselend heuvel-, berg- en rotsachtig. Soms zijn er hele vlaktes verbrand. Als we weer stijgen zien we, na een bocht, ineens een viertal met groene bladeren versierde dansende kinderen en een man die naar zijn kraampje wijst. Een perfecte manier om aandacht te trekken en we stoppen, kijken naar hun voorstelling, praten Engels met hen en maken foto's. Hun leeftijden variëren van 8 tot en met 12 jaar en de oudste van het stel neemt van ons 20 Rand in ontvangst. Al optredende op hun blote voeten en in de hitte maken ze indruk op onze jongens, die hen koekjes en andere etenswaar aanbieden. Op het laatste moment kopen we nog een paar stenen dieren van de man, die daarmee zijn doel bereikt heeft.

In Piggs Peak, waar er een gezellige drukte heerst, worden de auto's afgetankt. Als Rob gaat pinnen om te betalen, voelt hij zich bekeken door twee grote mannen, die hun ogen niet van zijn betaalpas af kunnen houden. Hij handelt de betaling zo snel mogelijk af en maant ons de auto in. Ik kan me voorstellen dat hij dit niet prettig vond, maar wij hebben van dit gebeuren niets meegekregen.
We slaan linksaf en de geasfalteerde weg gaat over in een zandweg met brokken steen, dat aanvoelt alsof we gedrilled worden en ons behoorlijk heen en weer doet schudden. Dit moet de slechte weg zijn, waarover onze Belgische tipgeefster sprak.
Af en toe zien we geen hand voor ogen vanwege het opstuivende zand. De stijgende en dalende weg maakt dit alleen nog maar spannender.....en dat over 20 kilometer.
Je zal hier maar een lekke band krijgen. Een prettige gedachte dat we met twee gezinnen zijn. Ik heb het idee dat er geen einde aankomt en ben blij als we enig teken van leven zien bij een controlepost, waar een soort houtopslag is. De slagboom wordt voor ons open gedaan en we kunnen door. Gelukkig verandert de zandweg ook weer in een verharde weg en na wat heen en weer geslinger bereiken we de grenspost.

Na de grensovergang bij Bulembu rijden we een schitterende route door het berglandschap "Barberton Makhonja Nature Reserve", dat tot het oudste best geconserveerde vulkanisch berglandschap ter wereld behoort. Dat pikken we toch maar mooi even mee.

Voor de afwisseling van de autorit rijden we rechtstreeks door naar een golfclub, niet ver van onze Guest house. Als het lukt kunnen de mannen hopelijk een baan (9 holes) lopen. Het terrein van de lokale golfclub van Nelspruit kan je niet zomaar betreden. Bij de ingang staat een bewaker die het kenteken van de auto laat invullen en deze langs een camera laat rijden. Ook kijkt de man even wat voor vlees hij in de kuip heeft. Zonder problemen wordt ons de toegang tot het park verschaft. De receptiemedewerker bevestigt dat er over een 20 minuten een aanvang met het spel kan worden gemaakt. Snel worden er nog even drankjes en een lichte snack besteld, clubsets gehuurd en passende kleding aangetrokken. Marianne en ik wensen ze veel plezier en als ze eenmaal de baan zijn opgegaan, zien we ze niet meer.
Wij gaan lekker van de zon genieten. De veelal oudere mannen van deze golfclub hebben al snel in de gaten dat er een aantal "vreemdelingen" op de club rondlopen. Zij vinden het wel leuk om een paar buitenlandse dames rond te zien lopen en knopen een praatje met ons aan, terwijl ze zich grapperig als jonge god proberen voor te doen. Het lukt niet helemaal om alle 9 holes te lopen in verband met de inval van de donkerte, maar ze hebben het reuze naar hun zin gehad.

Een Engels echtpaar leidt Guesthouse La Roca. Onze auto's kunnen we op de binnenplaats parkeren. Deze is geheel afgesloten. We worden ontvangen met een welkomstdrankje, waarna we onze bagage naar onze royale, uitstekend verzorgde ballrooms brengen. Het is iedere keer weer een verrassing waar we terecht komen en we zijn tot nu toe zeer tevreden. Buitenom kan je naar het zwembad en de ontbijtruimte lopen met een overkapt terras, waar stoelen, tafels en twee terrasverwarmers staan. Van daar uit kan je via een stenen trap naar de lager gelegen aangelegde tuin. Die kan je nu alleen niet zien omdat het donker is.

Met medewerking van onze Engelse gastvrouw hebben we de locatie van een Spur restaurant in Nelspruit gekregen. Uit ervaring weten we inmiddels dat het eten in het algemeen en de steaks in het bijzonder daar voortreffelijk zijn. Bovendien zingt het personeel de jarige toe en daar is het voornamelijk om te doen. Zo bedacht, zo wordt het ook uitgevoerd en als Jasper zijn verjaardagsmaal heeft verorberd, maakt Jeroen ons erop attent dat het personeel klaar staat om de jarige toe te zingen. Met handgeklap en een andere uitvoering van Happy Birthday, dan die we in Kaapstad hebben gehoord, neemt Jasper met zichtbaar plezier deze toezang in ontvangst.
Wij zetten het geheel kracht bij met geklap en een toegift van de Kaapstadse Happy Birthday.

De passende afsluiting van Jasper zijn verjaardag vieren we met z'n allen op het terras bij het zwembad. Met de bier en de wijn die Alex en Marianne hebben meegenomen hebben we nog een laatste verrassing voor Jasper in petto. We zien aan de reacties van Jasper dat hij de video's, die ik in Nederland al had opgenomen met de verjaardagsboodschappen van de familie, heel erg leuk vindt. Zo zijn ze er allemaal toch een beetje bij.