Naar Timbavati, 7 augustus 2016 - Reisverslag uit Hoedspruit, Zuid-Afrika van Irma Woude - WaarBenJij.nu Naar Timbavati, 7 augustus 2016 - Reisverslag uit Hoedspruit, Zuid-Afrika van Irma Woude - WaarBenJij.nu

Naar Timbavati, 7 augustus 2016

Door: Irma

Blijf op de hoogte en volg Irma

07 Augustus 2016 | Zuid-Afrika, Hoedspruit

Scrambled eggs met ham en blauwe kaas opgediend als timbaaltje met een ovenvers croissantje. Hoe luxe kunnen we het krijgen? En iedere ochtend kan ik ook weer verlangend uitkijken naar dat heerlijke verse fruit met yoghurt en muesli en eventueel honing. Thee en een sapje erbij en om het af te leren een geroosterd broodje met jam. Dan komen we de dag wel door. Zo uitgebreid ontbijten we thuis in ieder geval niet.

We worden uitgezwaaid door de gastheer des huizes en maken nog een snelle ronde door de Spar, terwijl Alex en Rob naar de golfbaan rijden om de trui van Rob op te halen die daar gisteren is blijven liggen. Om kwart voor elf verlaten we Nelspruit om via de R40 in noordelijke richting koers te zetten naar Hoedspruit. Zo'n 6 kilometer voor Hoedspruit slaan we rechtsaf naar Timbavati Game Reserve. Er volgt een lange geasfalteerde weg die goed berijdbaar is. Na een ruime 10 kilometer bereiken we de ingang van het park, waar de ons inmiddels bekende registratie wordt gedaan en een toeslag van 150 Rand wordt gevraagd voor de auto.
Als beiden deze toegangsgate zijn gepasseerd rijden we door op de geasfalteerde weg voor circa 13-14 kilometer, waarna we rechtsaf de bush ingaan en over een hobbelig zandpad rijden met als eindbestemming Umlani Bush Camp.

Van Nelspruit tot Umlani komen we geregeld mensen tegen, die langs de kant van de weg lopen of stilstaan en met hun armen wijzen om een lift te krijgen. We zien veel dieren, waaronder koeien en geiten, die langs de kant van de weg lopen te grazen en te pas en te onpas de straat oversteken. Het verkeer stopt om de beesten de ruimte te geven.
In tegenstelling tot de luxe wasstraten bij ons om de auto te wassen, zijn er hier langs de weg ook wasstations, die bestaan uit een paar houten palen met daarover doeken gespannen. Er is veelal ruimte voor een drietal auto's, die door de mensen met water en zeep met de hand worden gewassen. De kapper even verderop, heeft een klant en ontvangt deze in eenzelfde soort hutje, dat is opgetrokken uit vier palen met een doek erover.

In de omgeving van het park zien we wrattenzwijntjes, een groep bavianen en een giraf. Nu gaat hopelijk het echte werk beginnen. Bij de laatste afslag naar rechts is het nog een ruime 4 km over een op- en neergaande zandweg met stenen. Gelukkig hebben onze chauffeurs al een eerdere ervaring met een dergelijke weg gehad, dus hier draaien ze hun hand niet voor om.

Bij aankomst in Umlani Bush Camp worden we hartelijk welkom geheten door Rouxle, een blanke dame met blond haar. Ze neemt ons mee naar een grote gezellige hut en ondertussen worden de koffers naar onze slaapverblijven gebracht. We krijgen een korte uitleg over de regels die in dit kamp gelden en ze geeft ons rustig de tijd om in een andere grote sfeervolle hut met houten veranda de lunch te gebruiken. Een heerlijke etensgeur komt ons tegemoet en op de bar staan gerechten die ons doen watertanden. We mogen zelf drankjes pakken en doen alsof we thuis zijn. Eerlijk gezegd voelen we ons meteen thuis en genieten van de lunch in de buitenlucht met uitzicht op een drinkplaats voor dieren. Als we complimenten geven aan de lieve dames, die in de bediening staan en het eten hebben verzorgd, glundert hun hele gezicht, zelfs een beetje verlegen.

We hebben een ronde betonnen hut en als de deur voor ons wordt geopend staat er een prachtig opgemaakt bed met aan het voeteneind "feel at home" in steentjes. De klamboe moeten we dichtdoen als we gaan slapen, maar zover is het nog niet. Aan de achterkant, als je langs het bed loopt en de deur openmaakt, is een wastafel, een toilet en een douche in de buitenlucht. Het ziet er allemaal schoon en verzorgd uit.
Als het donker is mag je 's avonds niet alleen naar je hut toelopen, maar altijd onder begeleiding. Het kamp is alleen met hoge schrikdraden beveiligd om olifanten te weren. Alle andere rondlopende dieren kunnen gewoon het terrein op.

Om kwart over drie verzamelen we bij de ontbijthut voor de eerste "game drive". Voordat we de Bush ingaan, krijgen we koffie, thee, of chocolademelk aangeboden. Er staan twee terreinwagens klaar, waar 9 mensen in plaats kunnen nemen. Precies de grootte van ons gezelschap. Dus hebben we echt een privé Game Drive! Er zijn 3 stoelen per rij, waarbij de achterste rij het hoogste is, zodat je alles goed kunt bekijken. Ook daar is over nagedacht. Het is een nieuwe Toyota landcruiser, die speciaal gebouwd is voor het maken van safari's. En deze is slechts twee weken oud. Greg, de camp manager en ranger bestuurt het voertuig en Efraim, de tracker, zit in een aparte stoel voorop om het wild te spotten en aanwijzingen te geven aan de bestuurder. De warmte van de zon is nu nog behaaglijk en voor het moment dat de zon onder gaat hebben we dekens.

Welke dieren we tijdens deze rit zullen tegenkomen is natuurlijk een vraagteken en dat maakt het allemaal wel zo avontuurlijk. Er rijden veel meer van dit soort terreinwagens door dit gebied en via de portofoon onderhouden zij contact met elkaar. Zo zijn zij snel op de hoogte waar er iets te beleven valt. We rijden over zandpaden en door droge rivierbeddingen die bezaaid zijn met grote hopen poep. Het pad gaat soms steil omhoog en omlaag en dat maakt de rit extra leuk.
Als we bij een open stuk aankomen waar een boomhut is gebouwd aan een drinkplaats, staat er een olifant. Hij brengt zijn slurf naar het water en lest hiermee zijn dorst. Wat een machtig beest is dit toch en hoe bijzonder om dit dier in het wild te ontmoeten. Er zijn nog twee olifanten een 50 meter verder. Als we net bij deze reuzen zijn aangekomen, komt er een bericht door dat er een leeuw is gesignaleerd. Daar gaan we op af. Een kwartiertje later zijn we aangekomen op de plek waar een leeuw ligt. Wij verbazen ons hoe dichtbij je kunt komen. De leeuw is oud en hij is ziek vertelt Greg. Hij heeft tuberculose door het eten van een buffel. De leeuw doet af en toe een oog open en richt even zijn hoofd op om dan weer verder te dommelen in het licht van de Afrikaanse zon. Nadat we ruim de gelegenheid hebben gekregen om deze koning der dieren te bewonderen, gaan we weer verder. Slechts enkele minuten later rijden we langs een meertje, waar de kop van een nijlpaard boven het water uitsteekt. Hij blaast water uit zijn neusgaten, waardoor een wolk van kleine waterdruppeltjes zichtbaar is. Een mooi beeld zo met het tegenlicht van de zon.
Iedereen geniet met volle teugen. Zo'n rit alleen al is kicken en dit is nog maar het begin. Binnen een kwartier komen we bij buffels die wat verder van de weg af staan. Greg stuurt de wagen zonder problemen zo dicht mogelijk bij de dieren, die zich bij de stekelige struiken ophouden. Zodra ze zich verplaatsen, volgt hij ze en brengt ons naar de beste plek om ze op beeld vast te leggen.
We vragen ons af hoe de mensen zo goed weten waar ze precies zijn in deze wildernis. Ze vertellen dat de wegen hier ook namen hebben en dat er herkenningspunten zijn. Als de zon haar goudgele licht over het landschap laat glijden, komen we bij een watertje waar een nijlpaard in ligt te wachten op onze komst. Zijn oren, ogen en neusgaten komen boven het water uit, alsook zijn rug, waar een vogel op zit. Beiden blijven roerloos stilliggen, -zitten. Door het zonlicht levert dit weer een prachtig stilleven op.
Opeens geeft Greg aan, dat hij vaart gaat maken, omdat er een luipaard rondloopt. Met een beetje geluk komen we op tijd om dit dier van de Big Five hier in levende lijve onder ogen te krijgen. En jawel, een 20 minuten later staan we op een punt, waar het luipaard recht op onze auto af komt en voorlangs loopt. De schitterend getekende vacht valt meteen op en zijn staart danst als een sierlijke krul achter hem aan. Nu dit exemplaar gevonden is, wordt er alles op alles gezet om hem nog zo lang mogelijk te volgen en we rijden door het kreupelhout, langs prikstruiken en over hobbelige grond met als beloning een werkelijk fantastisch moment. Als we vlak voor een boom stilstaan, zien we het luipaard recht voor ons op een dikke tak van de Marula boom staan. Het lijkt wel of hij voor ons staat te poseren, want we krijgen ruim de tijd om deze bijzondere compositie te fotograferen, voordat het dier besluit weer naar beneden te kruipen. Je hoort de camera's klikken en we zien aan de reactie van onze ranger, dat dit ook voor hem een bijzonder moment is. Twee van opwinding gebalde vuisten gaan de lucht in.
Een heldere hemel vlak voor zonsondergang met de bomen, die als donkere silhouetten tegen de goudgeelroodblauwe lucht afsteken, levert een schitterend schouwspel op. Rond 18.00 uur valt de duisternis in en schijnt de tracker met een felle lamp de donkerte in. Ergens bij een drinkplaats wordt er gestopt en komt er een houten tafeltje tevoorschijn waarop een kleedje wordt gedrapeerd. Daar staan we dan midden in de Afrikaanse bush met een hapje en een drankje. Er lijkt geen einde te komen aan een dag vol verbazing en verrassing.

Tegen zevenen komen we weer terug bij kamp, waar er iemand klaarstaat om ons te ontvangen met een warm doekje, zodat we ons hiermee even op kunnen frissen. Aangrenzend aan de ontbijthut is een ronde ruimte gecreëerd door middel van hoge takken. In het midden brandt een kampvuurtje, waar je omheen kunt zitten om je te warmen. Voordat we aan tafel gaan, krijgen we alweer een drankje aangeboden. Het ontbreekt ons echt aan niets. Om aan te kondigen, dat het eten klaar is en de gasten aan tafel kunnen gaan, wordt er door een van de dames op een djembe getrommeld en met zingende stem verteld welke gerechten er voor ons zijn klaar gemaakt. De tafels In de ontbijthut, waar we nu gaan dineren, zijn sfeervol gedekt met olielampen in het midden. Alle gasten, waaronder een groepje uit Kazachstan en een tweetal Franse meiden en ons groepje gaan aan tafel en na de zo'n spectaculaire game drive in de buitenlucht smaakt het eten geweldig. Als afsluiter krijgen we koffie, thee met een glaasje Marula, voor de liefhebber(s). Dan is het tijd om te gaan slapen en wordt ieder naar zijn hut gebracht. Morgenochtend is het vroeg dag. Dan staat ons een ochtendsafari te wachten en worden we om 05.15 uur gewekt. Het is net alsof we hier in een droom terecht zijn gekomen. We stappen in bed en sluiten de klamboe.

  • 12 Augustus 2016 - 12:08

    Annemiesoons:

    Leuk dat jullie allerlei dieren in t wild tegenkomen ...en natuurlijk toch de OLIFANT
    Ja das gek he om zo n groot beest tegen te komen niet... zo kollessaal log beest
    Maar helaas worden er nog teveel gedood voor t ivoor triest hoor
    Nou geniet van de laatste episode
    gr Annemie

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Irma

Actief sinds 20 Juli 2016
Verslag gelezen: 263
Totaal aantal bezoekers 8994

Voorgaande reizen:

21 Juli 2016 - 16 Augustus 2016

South Africa adventure

Landen bezocht: