St. Lucia, Hippo & Croc Boat Trip, 3 augustus 2016

Nadat we de nacht goed zijn doorgekomen en de meesten hebben genoten van een full English breakfast, kunnen we er weer even tegen. De rit via de N2 van Uhmlanga naar St. Lucia is een lange weg van een kleine 200 km. De laatste 20 km gaat over de R618 naar St. Lucia. Onderweg komen we geregeld koeien, schapen of geiten tegen die langs de kant grazen. De dieren worden wel in de gaten gehouden. Ze blijven netjes aan de kant en steken gelukkig niet zomaar over. Vaak zie je mensen lopen langs de snelweg of vrouwen zitten bij een houten bouwsel dat een fruitstalletje moet voorstellen. Zij verkopen kleine ananassen.

Het landschap waar we doorheen zoeven is groen en glooiend en voor we het weten bereiken we St. Lucia. We zijn zelfs te vroeg om in te checken bij de Forest Lodge, maar kunnen de bagage alvast in de lounge neerzetten. Om 14.00 uur zullen de kamers gereed zijn. Te voet gaan we naar de hoofdweg (Mc Kenzie), waar zich het leven van alledag afspeelt en waar er restaurantjes, winkels en een geldautomaat zijn.

Nadat we ons in onze kamers hebben geïnstalleerd en onze rugzakjes hebben gevuld met wat water en versnaperingen lopen we naar de rivier waar het opstappunt voor onze Hippo en Croc Boat Trip is aangegeven. Er is een kleine knusse boot voor o.a. ons gezelschap geregeld. Er kunnen maximaal 15 personen mee deze boot, iedereen heeft een zitplek en een goed uitzicht op het water. De schipper en onze gids is een man met de nodige humor en hij weet veel over het gebied en de dieren te vertellen.

De nijlpaarden die in dit gebied leven, bevinden zich aan de oevers van de rivier. Ze kunnen niet zwemmen. Als ze naar de overkant van de rivier willen, lopen ze over de bodem. Ze kunnen al lopende over de bodem hun adem ongeveer 2 tot 3 minuten inhouden, daarna duwen ze zich omhoog om aan de oppervlakte lucht te happen en zo gaan ze op en neer door het water om aan de overkant te komen. Overdag blijven ze veelal in het ondiepe water liggen met hun buik in de modder omdat ze van nature niet in staat zijn hun lichaam af te koelen. Nijlpaarden kunnen een soort zonnesteek oplopen als ze te lang aan het zonlicht worden blootgesteld. Als ze in de zon liggen produceert de huid een soort slijmerige laag, die beschermt tegen uitdroging. Net een soort zonnebrandcreme.
's Avonds als de zon onder is komen ze aan land en lopen ze de plaats in op zoek naar gras, dat daar beter smaakt dan aan de waterkant. Als je je 's avonds nog op straat begeeft en je ziet een nijlpaard moet je ervoor zorgen dat je op ongeveer 30-40 meter afstand blijft. Mocht een nijlpaard zich ongemakkelijk voelen omdat je tussen hem/haar en het water in staat dan kan het dier je aanvallen en moet je je zo snel mogelijk uit de voeten maken. Al zou je het niet denken, een nijlpaard kan een snelheid bereiken van wel 55 km/uur. Dat is dus sneller dan wij kunnen rennen, maar je kunt ook in de eerste de beste boom kruipen.

Nijlpaarden zijn geen vleeseters, maar echte planteneters. Ze hebben 4 lange tanden, 2 boven en 2 beneden, die wel 50 cm lang kunnen worden. Mannetjes en vrouwtjes zijn qua geslacht moeilijk van elkaar te onderscheiden, omdat de geslachtsorganen van het mannetje zich in het lijf bevinden. De mannetjes zijn veelal groter dan de vrouwtjes. Het is de huid waaraan je het mannetje het beste kunt herkennen, omdat deze vaak beschadigingen heeft opgelopen tijdens gevechten. Nijlpaarden leven in groepjes en dulden geen "vreemdelingen". Een mannetje is altijd de leider van de groep. Een vrouwtje bevalt eens in de drie jaar, na een draagtijd van 8 maanden. Op het moment dat zij moet bevallen, verlaat zij de groep en gaat aan land om het jong daar geboren te laten worden. Als het een meisje is, sluiten zij zich snel weer aan bij de groep. Als het een jongen is blijft zij langer weg, omdat mannetjes door de leider als concurrent worden gezien, hetgeen tot bekvechten kan leiden, waarbij het jong zelfs kan worden gedood. Het aantal nijlpaarden in het St. Lucia Estuary is 1200. 60% daarvan is van het vrouwelijke en 40% van het vrouwelijke geslacht.

Aangezien St. Lucia 's avonds bezocht wordt door nijlpaarden, wordt afgeraden per benenwagen in het donker erop uit te gaan. Door middel van speciale verkeersborden wordt men voor de nijlpaarden gewaarschuwd. Je kunt zo'n kolos maar beter niet tegenkomen, want je bent je leven niet zeker. Het aantal mensen dat door nijlpaarden jaarlijks in heel Afrika wordt gedood is 2.900. Dit is het hoogste aantal slachtoffers vergeleken met andere gevaarlijke dieren in Afrika, waaronder de olifant, neushoorn en krokodil.

Als het halfdonker is geworden gaan we op zoek naar een restaurantje en vinden wij plek bij John Dory aan de hoofdweg. De sushi is vandaag voor de helft van de prijs en als je de trap naar het grote houten buitenterras oploopt, is er aan de linker kant een sushibar waar de hapjes op overdekte gekleurde schoteltjes voorbijkomen. John Dory is met name een visrestaurant, maar je kunt er ook een salade, steak, kip of spare ribs bestellen. Voor elk wat wils.
Voor de SPAR supermarkt kan je vanaf de hoofdweg een zijstraatje nemen, die aansluit op de Pelicaan, waar de Forest Lodge is gesitueerd. Alex en Rob zoeken de grasveldjes af met hun zaklampen. Je ziet weinig mensen lopen op straat hier. Af en toe rijdt er een auto voorbij. Het is niet ver lopen naar de Forest Lodge, maar als we eenmaal op de Pelicaan zijn, zien we even verderop de auto, die ons zojuist heeft gepasseerd, stilstaan met knipperende lichten. Als we nog eens goed kijken, zien we een nijlpaard in het gras lopen, ter hoogte van de plek waar wij moeten zijn. Dat is toch een vreemde gewaarwording. We blijven staan op ruime afstand en zien dat het nijlpaard de andere kant oploopt en zo voor ons de weg vrijmaakt om naar ons stekkie terug te keren. In gedachten was iedereen al aan het bedenken welke vluchtroute te kiezen, maar dat was gelukkig niet nodig.